سفتریاکسون یک آنتیبیوتیک از گروه سفالوسپورینها است که برای درمان بسیاری از عفونتهای باکتریایی استفاده میشود. این دارو نخستین بار در سال ۱۹۷۳ تولید و به بازار عرضه شد. سفتریاکسون مؤثرترین آنتیبیوتیک در مقابله با گرم مثبت و گرم منفی است و همچنین قادر به نفوذ به بافتها و مایعات بدن است.
تزریق داخل وریدی یکی از روشهای مصرف سفتریاکسون است که در صورت الزام و به صورت تکدوز یا مکرر انجام میشود. برای تزریق وریدی سفتریاکسون باید ابتدا داخل سرم رقیق شود تا غلظت آن کاهش یابد.
تزریق عضلانی نیز روش مصرف دیگری برای سفتریاکسون است. در این روش دارو به صورت مستقیم به داخل عضله تزریق میشود. معمولاً مقدار تزریقی دارو در این روش کمتر از تزریق وریدی است.
یکی از سوالات متداول و پرسیده شده در مورد داروی سفتریاکسون این است که این دارو باید داخل چه سرمی تزریق شود؟
برای رقیق کردن سفتریاکسون پیش از تزریق وریدی از سرم سدیم کلرید ۰/۹ درصد استفاده میشود. با توجه به اینکه محلولها یا فرآوردههای حاوی کلسیم مانند سرم رینگر نمیتوانند برای رقیقسازی سفتریاکسون مورد استفاده قرار گیرند، سرم سدیم کلرید به عنوان رقیقکننده مناسب این دارو توصیه میشود.
مصرف سفتریاکسون با سرمهای حاوی کلسیم منع شده است.
- سرم سدیم کلرید رایجترین سرم برای رقیق کردن داروهاست.
- بیمار باید از حساسیت خود نسبت به پنیسیلین یا سایر آنتیبیوتیکهای سفالوسپورین مانند سفتوتین، سفتازیدیم و سفکسیم آگاه باشد.
- در صورت مصرف همزمان داروها یا مواد دیگر با پزشک مشورت کرد.
- از مصرف همزمان سفتریاکسون با داروها یا محلولهای حاوی کلسیم خودداری کرد.
- در صورت بروز واکنشهای آلرژیک یا علائم شدید بلافاصله پزشک را مطلع کرد.
- در صورت مصرف به طور مکرر یا طولانیمدت، آزمایشهای خون منظم انجام داد.
- در موارد خاص مانند بارداری یا شیردهی از مصرف بپرهیزید مگر به توصیه پزشک.
- واکنشهای آلرژیک مانند کهیر، تب، اگزما
- سردرد، تهوع و استفراغ
- اسهال، التهاب مقعد
- خستگی، کاهش اشتها
- خارش یا ترکخوردگی پوست
- تغییرات آزمایشگاهی مانند افزایش آنزیمهای کبدی
- سندرم لی-جوی مربوط به جذب مجدد سفتریاکسون در ادرار
- سندرم استفاده نامناسب: اسهال خونی، کولیت، کاندیدیاز
- در صورت بیش از حد مصرف خطر مسمومیت وجود دارد
تداخلات دارویی مهم سفتریاکسون عبارتند از:
- داروهای حاوی کلسیم: مصرف همزمان باعث کاهش جذب سفتریاکسون میشود.
- دیگوکسین: مصرف همزمان میتواند غلظت دیگوکسین را افزایش دهد.
- وارفارین: خطر بروز مسمومیت با وارفارین را افزایش میدهد.
- متوترکسات: مصرف همزمان ممکن است غلظت متوترکسات را افزایش دهد.
- پروبنسید: ممکن است غلظت پروبنسید را کاهش دهد.
- متونیدازول: جذب متونیدازول را کاهش میدهد.
- آلوپورینول: غلظت آلوپورینول را افزایش میدهد.
- در جای خنک، خشک و تاریک نگهداری شود.
- دمای محیط نگهداری باید بین 2 تا 8 درجه سانتیگراد باشد.
- از نور مستقیم خورشید دور نگاه دارید.
- بستهبندی اصلی دارو را تغییر ندهید.
- پس از هر بار مصرف در بستهبندی اصلی قرار دهید.
- تاریخ انقضای دارو را کنترل کنید.
- از دسترس کودکان و نوجوانان دور نگاه دارید.
- در صورت یخ زدن به پزشک مراجعه کنید.